Niektórzy rodzice obawiają się dyscyplinowania swoich dzieci, ponieważ mają przykre doświadczenia z własnego dzieciństwa. Jeżeli w przeszłości doświadczyli przemocy, unikają sytuacji, w których mogliby stracić kontrolę nad swoimi czynami, jak to miałoby miejsce w przypadku ich rodziców. Rodzice ci potrzebują pomocy psychologa, żeby uświadomić sobie i oswoić głęboko ukryte upiory przeszłości, a następnie podjąć wyzwanie dotyczące dyscyplinowanie swoich dzieci.
Dzieci mają potrzebę dyscypliny i na dłuższą metę będą wdzięczne, że rodzice wyznaczyli im granice. W pewnym momencie pod koniec 2 roku życia dziecko próbuje różnych zachowań i sprawdza, co jest dozwolone. Czy jest to tylko dotykanie przycisków na telewizorze, rozkruszenie jedzenia po podłodze, gryzienie- dziecko eksperymentuje z tym, co niedozwolone, pełne ciekawości i zarazem strachu przed konsekwencjami. Od chwili, kiedy zacznie samodzielnie chodzić, przekraczanie granic bezpieczeństwa będzie zagrożeniem.